ഉള്മൊഴി, ഗുരുമൊഴി, തായ്മൊഴി
ഉള്മൊഴി, ഗുരുമൊഴി, തായ്മൊഴി - മൊഴിയില്
വഴിയും മിഴിയും തെളിയും -നീയിതു
പല കുറിയെഴുതി,യതൊരുവട്ടം കൂ-
ടെഴുതുക: സാധനയുടെ വഴി തെളിയും!
'അറിയുക: യെഴുത്തില്ത്തുളുമ്പുന്ന സൗമ്യതയ-
തറിവിന്റെ നെറിവല്ല; നിന് സ്വഭാവത്തിന്റെ
പ്രതിയോഗഭാവമാം; നിന്നിലുണരും കോപ-
മതി തീവ്രമാം ധര്മ്മരോഷ, മതെഴുത്തിലൂ-
ടൊഴുകേണമെന്നതറിയാതെ നീ നിത്യവും
എഴുതുവതു കപടത, യിതിനി വേണ്ട, രോഷമോ-
ടുറയുക, യെഴുത്തിലൂടുള്ളിലെച്ചൂടല്പ-
മൊഴുകുകില് നീ സൗമ്യശീലനായ്ത്തീര്ന്നിടാം!
എഴുതവെ തുളുമ്പുന്ന വഴുവഴുപ്പാര്ന്ന നിന്
പദലഹരിയില് വഴുതിവീഴുവാന് വയ്യെന്നു-
പറയുവോരഭ്യുദയകാംക്ഷികള് - നീയവര്
പറയുന്നതെന്തെന്നു ചിന്തിച്ചുനോക്കുക:
ലഹരിസുഖ; മെങ്കിലും ബോധമേ നഷ്ടമായ്
ലഹളകളിലുള്പ്പെട്ടുപോകുന്നതും വഴിയില്
വഴുതി വീഴുന്നതും നന്നല്ല; നിന്നൊടൊ-
ത്തൊഴുകി നീങ്ങുന്നതൊരു മലിനജലവാഹിയാം
പുഴയിലേക്കെന്നു കാണുന്നു; പുഴ കടലിലേ-
ക്കെന്നതറിയുമ്പൊഴും വയ്യതിലൊലിച്ചിടാന് !
കടലതിനെ 'സംസാര' മെന്നവാക്കാലെ, പ-
ണ്ടറിവുള്ളവര് വിളി; ച്ചറിയുകയതിന് പൊരുള് !!
അലസതയാണിവിടുന്നു നിന്റെ ശത്രു;
അവനെയൊതുക്കുവതിന്നു തന്നെ നിത്യം
കവിത കുറിക്കുക; രാത്രി തന്നെ; നേരം
പുലരവെ ചെയ്യുവതിന്നു വേലയേറെ!
സമയമാണിന്നിങ്ങു മനുഷ്യനെ നയിക്കുന്ന-
തതിനെ നിന് വരുതിയില് നിര്ത്താന് പഠിക്കുക!
അറിയണം: പണിയില്ലയെന്നിവിടെ നിലയില്ല
പണിയേറെയുണ്ടെങ്കിലും ചെയ്യുവാന് നേര-
മതുപോലെയില്ലെന്നു പറയൊല്ല, കാലത്തെ
വരുതിയിലൊതുക്കുവാന് പാടവം നേടുക!
മനുജനൊന്നുമേ സ്വന്തമല്ലെന്നുള്ളൊ-
രറിവു പൂജ്യമാം ഭാവ; മാഭാവത്തില്
നിറയുവാന് ദൈവികാനന്ദമു; ണ്ടതില്
മുഴുകിയാല് ദൈവരാജ്യമാം ഭൂമിയും!
വെറുതെ തത്ത്വങ്ങളും കുറിച്ചീവീധം
ഇവിടിരിക്കുന്നതല്ലല്ല സാധന!
മനമിതില് നിത്യമസ്വസ്ഥഭാവമായ്
നിറയുമാവേഗമെണ്ണിയെണ്ണിത്തൊടാന്
കഴിയണം; സ്വന്തമല്ലൊന്നുമെന്നതാ-
മറിവിലെല്ലാമൊടുങ്ങിടും; ശാന്തിനിന്
ഹൃദയഭാവമാണെന്നു കണ്ടെത്തിടും
ഹൃദയതാളമോ പ്രണവാര്ഥമായിടും!'